എന്റെ കവിതകള് എനിക്ക് നോവാണ്......
പക്ഷെ ആ നോവിലും എനിക്ക് എന്തോ ആശ്വാസം കിട്ടുന്നു.....
സ്വയം വെന്തുരുകല്.........
അലമുറയിടു
ചിന്തകളുടെ കൂമ്പാരവുമായ്......
നിലാവ് പെയ്യുന്ന രാത്രികളില് നക്ഷത്രങ്ങളെ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചവള്...!!!!!
ആ പുഞ്ചിരിയുടെ പുറകില് അവള്
എന്തിനോ വേണ്ടി ആര്ക്കോ വേണ്ടി വിതുമ്പുന്നു.....
വാക്കുകളുടെ മൂര്ച്ച കൂടുമ്പോള് അവള് സ്വയം പുലമ്പുന്നു....
എന്റെ തെറ്റ് ...എന്റെ തെറ്റ്
എന്റെ മാത്രം തെറ്റ് എന്ന്...!!!!!......
1 comments:
;)
Post a Comment